เมื่อวานนั่งฟังรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ดร.สมชาย หาญหิรัญ คุยเรื่องการขับเคลื่อน SME ว่ารัฐมีกระบวนงานสนับสนุนเป็นลมใต้ปีกให้อย่างไร
พอ รมช. พูดจบ ก็ต่อด้วย จอน นอนไร่ เกษตรกรคนดังที่หันหลังให้งานครีเอทีฟมาเป็นเกษตรกร ที่เห็นว่าต้องก้าวผ่านคนกลางตรงไปถึงผู้บริโภคที่นอกจากจะตัดสินใจซื้อด้วยตา หู แล้วสำคัญที่สุดคือสัมผัส เช่นลิ้นที่ตัดสินรสชาติผลิตภัณฑ์ของเกษตรกร
การจัดรายการที่จาก รมช. แล้วไปเกษตรกร ทำให้คิดว่าสังคมเริ่มก้าวผ่านระบบงานที่เป็นทั้งราชการและเอกชน มาเป็นจากนโยบายถึงตรงเกษตรกร จากเกษตรกรตรงถึงผู้บริโภคแล้ว
จากเดิมที่เป็นบทบาทราชการ บทบาทเอกชนไปไหน ก็คือเริ่มลดความจำเป็นลงมา ไปสู่การปฏิรูปในที่สุด ทั้งระบบดิจิทัลที่บังคับให้หนีไม่ออก การซื้อขายเบิกจ่ายกู้ยืมชำระ ที่ใช้มือถือไม่ถือเงินสด ทำให้ทุกคนที่อยู่ในระบบองค์กรต้องเตรียมพร้อมมีอาชีพอิสระกันไว้แล้วล่ะ
แล้วอะไรจะรองรับคนทั้งโลกที่จะเปลี่ยนงาน ประเทศอื่นไม่แน่ใจแต่ไทยคือภาคเกษตรกรรมเป็นฐานขนาดใหญ่รองรับลูกหลานไทยได้ทั้งประเทศแน่นอน หากเราจะมาทำเกษตรยุคดิจิตัลกัน
ข้อเขียนจาก ไร่เรา @farmily 19 พค.61